هنگامي که رگ هاي وريدي در مجراي مقعدي که موجب کنترل دفع مي باشند دچار تورم و التهاب شوند، تشخيص بيماري هموروئيد يا بواسير مي باشد.
اين رگ ها مانند بالشتکي مرکب از مجراي سياهرگي و بافت همبند در حالت فيزيولوژيکي عمل مي کنند و هنگام التهاب ايجاد درد مي کنند.
دليل اصلي بواسيرِ يا هموروييد مشخص نيست.برخي عوامل موثر عبارتند از: دفع نا منظم(يبوست يا اسهال)، عدم ورزش، عوامل تغذيه‌اي (رژيم‌هاي کم‌فيبر)، افزايش فشار درون‌شکمي(کشيدگي طولاني‌مدت، آب آوردگي شکم، توده درون‌شکمي، يا بارداري)، ژنتيک، عدم وجود دريچه درون رگ‌هاي بواسيري، و افزايش سن،از ديگر عواملي که مي توان اشاره کرد سرفه مزمن و نقص در عملکرد لگن، چاقي، نشستن طولاني‌مدت.البته شواهد مرتبط با اين دلايل ضعيف است.
درطول دوره بارداري نيز، فشار جنين روي شکم و تغييرات هورموني باعث بزرگ شدن رگ‌هاي بواسيري ميشود.زايمان نيز منجر به افزايش فشارهاي درون‌شکمي ميشود.از ديگر دلايل احتمالاً سفت شدن و تيز شدن مدفوع و برخورد آن با مويرگها و پارگي آن‌ها در رکتوم است.
هموروئيد به دو صورت داخلي و خارجي وجود دارد که هموروئيد داخلي اصولا ديده و احساس نمي شود ولي در هموروئيد خارجي درد و التهاب بيشتر بوده و قابل مشاهده مي باشد.
بواسير و هموروئيد ممکن است داخل مقعد (راست روده) باشد که به آن هموروئيد داخلي و يابواسير مي گويند و يا مي تواند از زير پوستي به بيرون مقعد بيايد که به آن هموروئيد خارجي مي گويند.
امروزه هموروئيد به عنوان يک بيماري مزمن و شايع در نظر گرفته مي شود. تا سن 50 سالگي، حدود 50 درصد بالغين براي دوره اي از زندگي خود با عوارض هموروئيد نظير خارش، احساس ناراحتي و خونريزي مکرر سر و کار دارند.
خوشبختانه امروزه با پيشرفت علم پزشکي، راه حل هاي درماني گسترده اي براي هموروئيد وجود دارد. خبر خوب تر آنکه بيشتر افراد قادر خواهند بود، با به کار گيري روش هاي درماني خانگي و نيز ايجاد تغييراتي در سبک زندگي از بسياري عوارض آن رهايي يابند.
- درد و ناراحتي
- ورم و التهاب اطراف مقعد
- وجود توده در نزديکي مقعد که ممکن است دردناک باشد
- خونريزي دردناک در طي اجابت مزاج (ممکن است قطرات خون را در مدفوع و يا دستمال توالت مشاهده کنيد)
- احساس خارش و سوزش در ناحيه مقعد
- نشت مدفوع
استحمام در وان آب گرم يکي از راهکارهاي موثر در تسريع بهبودي هموروئيد است
علائم هموروئيد معمولا بسته به محل قرارگيري اين بيماري متفاوت است. در هموروئيد داخليتوده به سمت داخل روده متورم مي شود. در اين وضعيت بيمار معمولا نمي تواند اين هموروئيد را ببيند يا لمس کند. در بيشتر موارد، اين نوع هموروئيد باعث ايجاد ناراحتي در فرد نمي شود.
از طرف ديگر زور زدن هنگام دفع مدفوع مي تواند منجر به خراش توده و خونريزي منجر شود. گاه گاهي فشار به هموروئيد مي تواند توده را به سمت بيرون مقعد بياورد. در اين صورت به آن هموروئيد بيرون زده مي گويند که البته بسيار دردناک است.
هموروئيد خارجي در زير پوست اطراف مقعد قرار مي گيرد. اين توده نسبت به تحريک و خونريزي حساس تر است و معمولا فرد احساس خارش شديد داشته و اين توده با اولين خارش دچار خونريزي مي شود. گاهي اوقات خون در کيسه اي در اين هموروئيد تجمع پيدا مي کند. اين کيسه خون بسيار دردناک، متورم، ملتهب و البته مستعد پاره شدن و خونريزي است.
شقاق مقعد يا فيشر ، همان زخم يا ترك خوردگي انتهاي روده است كه معمولاً با درد و يا سوزش شديد در اين ناحيه همراه است.
علت اصلي اين زخم ها يبوست است كه به دليل رد شدن مدفوع سفت از اين ناحيه زخم ايجاد شده و در صورت تداوم يبوست بر شدت آن افزوده مي شود، البته اسهال شديد و التهاب روده نيز از علل اين زخم ها هستند .
بسياري از بانوان بعد از زايمان يا سزارين به اين مشكل دچار مي شوند كه علت آن اختلال در دفع است كه به دليل شلي عضلات لگن در حاملگي ايجاد مي شود. علامت اصلي اين بيماري درد هنگام اجابت مزاج است كه گاهي با خونريزي همراه است .
اين درد براي بيمارآزار دهنده بوده و گاهي باعث عدم توانايي در دفع مي شود.
يبوست
بارداري هاي متعدد
سرطان خون
بيماري کرون
بيماري‌هاي نقص ايمني
روزانه حداقل 8 ليوان آب بنوشيد.
غذاي پر فيبر مصرف نماييد.
خودداري از نشستن طولاني در دستشويي موقع اجابت مزاج
در صورت وم، از داروهاي شل‌کننده مدفوع يا مسهل‌ها استفاده نماييد.
به هنگام اجابت مزاج، فشار بيش از اندازه وارد نياوريد. نشستن در آب گرم، درد شقاق را کاهش ميدهد و باعث بهبود خونرساني و شل شدن عضله اسفنکتر مقعد شده و به بهبود آن کمک مي‌کند. روزانه 2 تا 3 بار و هر بار براي 10 تا 20 دقيقه از اين روش استفاده کنيد
شقاق‌هاي معمولي عموما در پايين يا بالاي سوراخ مقعد بوده و اگر شقاق در جاي ديگري ديده شود، بايد به فکر علل غير معمول مانند بيماري کرون بود.
براي رد ساير علل خونريزي مقعدي، مقعد و راست روده با وسايل مخصوص (آندوسکوپ، سيگموييدوسکوپ) بررسي مي‌شوند
سينوس مويي (موئي) يا همان کيست پيلونيدال يا همان کيست مويي بيماري شايع اي در بين عموم مي باشد. ناحيه انتهاي ستون فقرات يا دنبالچه بوده وبا ترشح چرکي مزمن که گاهي همراه با خون است مي باشد ويا به عبارتي يک حفره عفوني در گودي کمر، يعني تقريبا در پايين ترين قسمت ستون فقرات مي باشد. و اين ترشحات گاهگاهي است و از سوراخهاي منفرد يا متعدد در خط وسط بيرون ميريزد.گاهي اين سوراخها بسته شده و ترشحات داخل کيست جمع ميشود اين کيست معمولا به صورت يک منفذ پوستي کوچک نمايان شده؛ گاهي چيزي بيش از يک فرورفتگي حاوي چند موي پيچيده نيست.
در مورد علت بيماري سينوس مويي همواره از برگشت مو بداخل ذکر ميگرديد اما مطالعات نشان ميدهد حتما زمينه ژنتيک جهت بروز بيماري لازم است وگاها بيماري در چند فرزند يک خانواده يا پدر و فرزند مشاهده مي گردد. به دليل افزايش کارهاي نشسته و تغيير نحوه لباس پوشيدن مردم(استفاده از لباس هاي تنگ و حاوي الياف مصنوعي) و گسترش چاقي، شيوع اين بيماري به نحو انفجاري در حال گسترش است. اين بيماري که مردان را بيش از ن گرفتار مي کند؛ اغلب براي اولين بار در دوران بلوغ و هنگاهي که رشد مو و فعاليت غدد چربي افزايش مي يابد؛ بروز مي کند. اين عارضه در افراد چاق، پرمو، کساني که زياد عرق مي کنند، کارهاي نشسته دارند يا لباس هاي تنگ مي پوشند، بيشتر ديده مي شود.
معمولا کيست پيلونيدال تا زماني که به صورت حاد دچار عفونت نشده باشد؛ نشانه اي ندارد. در اين حالت، تنها تظاهر بيماري، وجود حفره اي زير پوستي در فاصله دو باسن و کمي بالاتر از مقعد است که ممکن است اندازه اي به قطر يک تا چند سانتي متر داشته باشد؛ حاوي مقاديري مو باشد و توسط چند سوراخ ريز به سطح پوست راه داشته باشد. در اين وضعيت، تنها در معاينه، سوراخهاي ريز پوست در فاصله بين دو باسن قابل مشاهده است.
در صورت عفونت نکردن کيست، علامتي وجود ندارد. با ايجاد عفونت، علايم زير بروز مي‌کنند: ورم، درد، قرمزي و احساس درد با لمس تب و لرز ترشح چرک درد موقع نشستن اگر هنگام نشستن احساس ناراحتي مي‌کنيد، يک بالش مخصوص در محل نشستن خود قرار دهيد.
در هر صورت درمان اين بيماري در هر مرحله، جراحي مي باشد،به هيچ وجه درمان دارويي در سينوس مويي هيچ گونه جايگاهي نداشته مگر به عنوان کار کمکي، که جراحي انجام شده و يا قبل از اينکه جراحي انجام شود براي آمادگي قبلي بيمار آنتي بيوتيک و بعد از عمل هم آنتي بيوتيک داده مي شود ولي خود آنتي بيوتيک به عنوان درمان قطعي به هيچ وجه کاربرد ندارد. حتماً بايد درمان جراحي صورت بگيرد همان طوري که از صدها سال پيش عمل جراحي با روش برداشتن توده و دوختن زخم حاصل صورت مي گرفت، اما در کل با توجه به تجربه کلي به دست آمده، اگر بافت بعد از اينکه برداشته شد محل آن بخيه شود به طور قطع به يقين بافت پوست سريع تر از پايين جوش خورده و کيست دوباره عود مي کند. در حال حاضر قطعي ترين راه برداشتن کيست و باز گذاشتن حفره مي باشد که بيمار روزانه آن قسمت را شسته و به تدريج آن بافت ترميم و پر مي شود.
در مواردي كه در طي عمل جراحي بافت كيست بطور كامل برداشته نميشود و يا در عملهايي كه بعد عمل جهت بهبود سريعتر زخم بخيه ميشود و يا اينكه بعد جراحي موهاي ناحيه با ليزر از بين برده نميشوند احتمال عود بيماري وجود دارد در روشهاي قديم درمان سينوس عود شده يك جراحي به مراتب وسيعتر و عميق تر ميباشد در صورتيكه ميتوان براحتي و با سوزاندن ريشه موهاي موجود در ناحيه عمل جراحي احتمال جراحي مجدد تا 90? كاهش مي يابد لذا بهترين روش جهت درمان موارد عود بيماري در مرحله اول استفاده از ليزرهاي سوزاننده مو ميباشد
درباره این سایت